Rivayet edilir ki, İkinci Mahmud’un padişahlığı döneminde (1808-1839) İstanbul’da bir Mehmet Efendi yaşarmış. Mehmet Efendi Allah’ın talihsiz bir kuluymuş. Hangi işe girse başarısız oluyor, başına bir felaket geliyormuş. Artık herkes onu Nasipsiz Mehmet Efendi diye anmaya, bu adla çağırmaya başlamış.
Nasipsiz Mehmet Efendi’nin başına gelenler İkinci Mahmud’un kulağına kadar gitmiş. Padişah hem acımış, hem de merak etmiş bu talihsiz kulunu. Kendisine yardım etmeyi, destek olmayı düşünmüş. Emir verip, huzura getirtmiş Mehmet Efendiyi.
Nasipsiz Mehmet Efendi’yi apar topar huzura getirmişler. Padişah, Mehmet Efendi’ye, “Senin için her giriştiği işte başına bir felaket gelir, kısmeti kesilir diyorlar, doğru mu?” diye sormuş. Mehmet Efendi saygı ile ellerini ovalayıp önüne bakarak; “Doğrudur Padişahım” demiş saygıyla.
Padişah adamlarına, Mehmet Efendi’yi işaret ettiği araziye götürmelerini, kendisinin de oraya geleceğini söylemiş. Mehmet Efendi’yi hafif meyilli, geniş sulak ve verimli bir araziye götürmüşler. Biraz sonra Padişah da gelmiş oraya. Adamlarına, torbadaki altın topu Mehmet Efendi’ye vermelerini söylemiş. Elini de Mehmet Efendi’nin omzuna koyup “Bu altın top senindir, istediğin gibi değerlendir” demiş. “Ayrıca bu altın topu aşağıya doğru fırlatacaksın, topu nereye kadar gönderebilirsen o araziyi de sana bağışlayacağım” diyerek altın topu kendi elleriyle teslim etmiş Mehmet Efendiye.
Mehmet Efendi bunu, bunca talihsizlik ve kısmetsizlikten sonra Allah’ın bir lütfu olarak kabul edip Allah’ına hamdeder. Sonra da Padişah’ın elini öper. Topu alır, iki elinin arasında götürüp getirir ve bir iki dönüş yaptıktan sonra, olabildiğince geniş bir araziye sahip olma umut ve hırsıyla, altıntopu var gücüyle aşağı doğru fırlatır. Altıntop havalanır, Mehmet Efendi’nin başına düşer ve Mehmet Efendi ölür.
Sonunda Mehmet Efendi’nin cenazesi kaldırılır. Mezar taşına da “Padişah Bile Nasiplendiremedi Nasipsiz Mehmet Efendi’yi” diye yazarlar.
(Anonim)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder