Yıl 1982 veya 1983. Gaziantep'teki M. Rüştü Uzel Endüstri Meslek ve Teknik Lisesi bahçesi. Teknik Lise kısmı Elektrik Bölümü öğrencileri olarak Matematik ve Sınıf Öğretmenimiz M. Kamil Duacı ile kısacık bir anı ölümsüzleştirmişiz. (Bu lise, ismini Türkiye'de mesleki ve teknik eğitimin kurucusundan almaktaydı. Mesleki ve teknik eğitimi özendirmek için model okul olarak, kampüs şeklinde inşa edilmişti. Eğitim atelyeleri çok gelişkindi, öğretmen kadrosu oldukca disiplinli ve profesyoneldi)
Meslek lisesi 3, teknik liseler 4 yıldı o zamanlar; şimdi nasıl bilmiyorum. Meslek liselerine merkezi sınavla girilirdi. Ben Elektrik Bölümünü ikincilikle kazanmıştım. Birinci sınıfın sonunda, Teknik Lise'de Elektrik Bölümü de açılacağı, teknikerlerin yarı-mühendis olduğu, proje imza yetkileri bulunduğu belirtilerek oraya geçebileceğimiz söylendi.
4 dersin notları toplamı 28 ise geçiş yapılabiliyordu. Diğer ilgili bölümlerin şartları sağlayan öğrencileri ile -sanırım- 20 kişilik bir sınıf oluşturduk. Bir anlamda 'krema tabakası' sınıfı olduk. Müfredatı elektrikle ilgili konuların yanı sıra düz lise derslerinden oluşuyordu. Zor bir okuldu. Günde 10 saat ders; yarısı teknik dersler, yarısı düz lise dersleri... Teknik resim, elektrik proje çizimi, teknik hesaplamalar, makinelerin otomatik komutası, dev elektrikli motorların sargılarına kadar çok şey öğrendik.
Bu sınıftan elektrik teknikerleri ve üniversiteye devam edip mühendisler, doktorlar, bürokratlar, öğretmenler, mali müşavirler ve elbette gazeteciler çıktı. Geriye dönüp bakıyorum; öğretmenlerin adeta üzerimize titrediği, bol espri ve neşe dolu bir sınıftı...🙂👍🙏
(Bu yazı 30 Nisan 2024 tarihinde Instagram sayfamda yayınlanmıştır.)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder