Bir hava alanı bekleme salonu... Belki Türkiye, belki Hollanda... Yıllardan 1965-1967 arası... Dokuz yıl önce bugün kaybettiğimiz Rahmetli Babam Mehmet Uyanık (sağdan birinci) uçak saatini bekliyor... Fotoğrafın arkasına hiçbir şey yazılmamış... Kim, nasıl çekmiş; bilemiyorum... Mevsim? Belki ilkbahar, belki sonbahar... Kırçıllı ceket; yünlü belli ki... Bu kırçıllı kumaştan dikilme ceketlerden artık kolay bulunmuyor... Kravat? O zamanın modası ince, üçgen düğümlü kravatlardan... Böyle 10-15 kravatı vardı... Onlardan üç-beş tanesi hala bende...
Fotoğrafa bakıyorum bakıyorum ve bir şeyler söylemek istiyorum... Aklıma gelen en güzel şey: Babam, yakışıklı adamdır. Tüm babaların dünya yakışıklısı, tüm anaların dünya güzeli olduğu gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder